De Juan Blog deel 3 – De laatste puntjes op de “i”

Juan van Emmerloot tourt door Italië met de Stef Burns League

Artist news 13-12-2024 09:12

In deel 1 van deze blog was het inpakken en wegwezen. 

In deel 2 verhaalt Juan over het heerlijk eten in Milaan en de eerste repetitie

Nu deel 3: De laatste puntjes op de “i”

De volgende ochtend gaat de wekker gewoon weer effe wat later, namelijk om 09:00. We hebben besloten een ontbijtje USA stijl gewoon thuis in het appartement van Stef te nuttigen omdat we apart van elkaar nog genoeg zaken voor te bereiden hebben voordat we een laatste doorloop gaan doen.

Ik merk dat Stef wat onrustig is omdat hij nog teksten uit zijn hoofd moet leren en gitaarriffs moet nalopen vanwege last minute afgesproken toonsoort aanpassingen. Zelf heb ik ook nog wat zaken door te lopen te weten: teksten en harmonieën van de backing vocals die ik effe nog wil ‘nailen’ alsmede complete arrangementen van songs van het nieuwe repertoire die ik nog niet goed genoeg uit mijn hoofd ken. Tja bij onze band geldt namelijk de regel: alles uit het hoofd. En ruimte voor jams!

Na het ontbijt besluit ik lekker effe mijn eigen gang te gaan, om hem ook de ruimte te geven dat ie niet beleefd voor mij moet gaan zorgen dat ik me vermaak… want zo zit hij nou eenmaal in elkaar…en ik herken dat gevoel wel.

Ik boek een taxi, neem mijn EarPods mee en laat me lekker naar “Milano Zentrale” brengen, omdat ik weet dat je daar ook lekkere ramen en dergelijke kan eten.

Tja,.. je zult je nu wel afvragen: “wie gaat er nou in Godsnaam in Italië Japans lopen te eten?!!!” Nou, dat kan ik wel effe kort uitleggen hoor: nr. 1 ik ben nou eenmaal van Indische afkomst dus vind ik Aziatisch eten heerlijk. 2. We komen straks tijdens de tour met deze band op meer dan genoeg plaatsen terecht waar we alleen maar Italiaanse kost gaan eten…

Tip: op het machtig mooie centraal station (ik ben zelf een groot fan van treinen en stations) van Milaan hebben ze sinds kort een hele gave piazza ingericht waar je heerlijk Aziatisch kan eten tegen billijke prijzen.

Dus hup, EarPods in, eten en drankje voor mijn neus en studeren maar!
Oh ja, ik kreeg een tip van mijn vrouw die zelf jazz-zangeres, vocal coach en songwriter is, om teksten als het ware als gedichten van buiten te leren, door ze hardop uit te spreken. Dus dat ben ik nu in dat eettentje tijdens het eten aan het doen… hahaha gelukkig is het er druk en valt het niet op!

Tijdens de wandeltocht terug luister ik nog effe aandachtig naar een paar covers die Stef en Paola besloten hebben toe te voegen aan onze setlist; van 2022 tot maart 2024 heb ik niet kunnen optreden vanwege een aandoening aan mijn linkerhand en hebben we topdrummer Ivano Zanotti gevraagd om voor mij in te vallen, zodat de band niet stil kwam te liggen. (Ivano is een beest van een drummer moet je ook maar effe checken). Maar daardoor zijn er ineens songs op het live-repertoire komen te staan die ik nog nooit met onze band gespeeld heb!

Weet je wat ook handig is? Omdat Stef regelmatig pendelt tussen de USA en Italië en ook echt overal en met iedereen speelt, heeft ie ook allerlei zelfbedachte varianten van arrangementen van covers op voorraad. Nu spelen we dus bijvoorbeeld een medley van het nummer “Oh Well” van Fleetwood Mac die in het midden van de song overgaat van “Whole Lotta Love” naar “Back in Black” aansluitend naar “Enter Sandman” en dan nog effe het rockgedeelte van “Bohemian Rapsody”…en dan nog effe terug naar “Oh Well”… oh ja en dat nog effe in een ‘SBL-sausje’.

“Born to Run” wilden ze ook nog doen; of ik die nog effe uitzoek… oh ja en het middenstuk nog effe als de versie van Franky Goes To Hollywood…(dat ie daar dan ook maar blijft!)..en tja toch ook maar hier en daar wat van dat ‘SBL-sausje’ eroverheen graag.

“Live and let Die”…maar die had ik gelukkig al voorbereid en doorgenomen voor een auditie die ik afgelopen november deed voor een gaaf project in 2025…maar dat was de originele versie van Paul McCartney. Mijn bandleden zijn gewend een eigen versie te doen wat een soort mix is van het origineel, de Guns & Roses versie en natuurlijk de Stef Burns variant die hij in de USA gewend is te spelen: een lekkere lange solo in het reggae gedeelte voordat ie weer terug gaat naar het vocale gedeelte van de originele versie.

Oh, en onze eigen stukken van het album? Want ja daar gaat het toch eigenlijk om… Tja, die zullen denk ik wel goed gaan.
Het begint zowaar op werk te lijken hahaha….

Het is inmiddels 15:30 en het Whatsapp berichtje van onze tourmanager Alberto doet mijn telefoon weer trillen! “Dove sei tu?! Andiamo?!!”
Voordat ik eropuit ging richting het station had ik mijn rugzak en stickbag al geprepareerd opdat ik meteen in de auto kon springen…

Goeie tip: zorg dat je goed op de hoogte blijft van de tijdschema’s, informeer bij de tourmanager wat jouw marge in tijd is zodat je altijd ready bent en de band nooit op jou hoeft te wachten.

Ok, Alberto staat alweer voor de deur en hup we zijn weer onderweg. Deze keer duurt de rit wat langer vanwege de spits in Milaan. Wat op zich mooi is… kan ik nog effe tot rust komen… alhoewel… Van oorsprong komt onze tourmanager uit Napoli. De mensen die daar vandaan komen hebben een ietwat aparte rijstijl: toeteren hier, schelden daar, hard op de rem, sprintje trekken á la Verstappen, stoepje meepakken en oeps,  die bus had eigenlijk voorrang toch? Afijn uiteindelijk komen we veilig aan en kunnen we meteen de bühne op om nog effe de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten.

We hebben maximaal 2 uurtjes de tijd om e.e.a. nog gauw door te nemen. Daar hebben we iets handigs op gevonden trouwens; degene die zich ietwat onzeker voelt over een song mag beslissen wat we tijdens deze laatste repetitie gaan spelen. Zodoende komen we allemaal effe aan onze trekken.

De tijd vliegt natuurlijk voorbij en als het einde nadert kijken we elkaar aan, knikken en besluiten we om ervan uit te gaan dat onze ervaring in samenspelen en jammen ons enorm zal helpen om deze eerste show tot een muzikaal hoogtepunt zal gaan voeren.

Vanuit achter de zaal wordt namelijk met luide stem geroepen: “Andiamo a mangiare adesso!!!”…het is nu tijd om nu eens lekker de tijd te nemen om te eten! Er staat een heerlijk typische Risotto Milanese op ons te wachten. Ik heb zó’n trek, maar voor dat ik een eerste hap neem hoor ik tegenover mij Alberto bulderen: “Wait!! Trust me…let me show you how to eat this risotto”. Je moet de hap dus op je bord pletten en uitsmeren…en vervolgens steeds een beetje van de buitenste rand af scheppen… Blijkbaar is dit dé manier, want ik zie dit uitgevoerd worden door iedereen van de crew en het personeel van het restaurant. Ik vraag vervolgens aan hem wat de gedachte is achter deze ‘techniek’. Alberto: “Try eat from the middle… your tongue will meet the volcano hahahaha!” En inderdaad…toch weer iets bijgeleerd.

Never a dull moment
Ondanks dat de club Mr. Fantasy al jaren draait op een mooie combinatie van live muziek en dineren (wat we tijdens deze tour bij meerdere venues gaan meemaken, want in Italië is dat heel normaal), hebben ze daar geen aparte kleedkamer voor de bands. Gelukkig heeft de sound engineer Larsen Premoli zijn studio om de hoek waar we ons altijd effe mogen terugtrekken en omkleden. Na het eten pakken we onze boeltjes bij elkaar en lopen we binnen 2 minuten de studio binnen waar het heerlijk en aangenaam warm is. Ja want dat vergeet ik natuurlijk helemaal te melden, maar het is hier in Milaan net zo koud als in Nederland hoor… Niks geen zonnetje… die moet ik er tot nog toe zelf bij verzinnen hahahaha.

Even een interssant weetje: Larsen is een super enthousiaste muzikant en producer die onlangs een heel interessant boekwerk heeft uitgebracht over het perfect stemmen van je drumkit. Tijdens onze korte try-out tour in april 2024 bracht ie mij op de hoogte van het bestaan van zijn boek “Last Tune - Definitive Drum Tuning Guide”. En let op; de inhoud gaat erg diep en is zeker geen houtjes-touwtjes theorie! Ik moet nog wel een mooi moment nemen om zijn theorie om te toveren tot daadkracht…(misschien een mooi thema voor een artikel in de SWK?).

Ik krijg meteen de novemberdruk van 2024 in mijn handen gedrukt, want hij weet dat het bij mij in goede handen is. “Hey man, do you want to see my snaredrum collection?”… Natuurlijk ben ik reuze benieuwd en volg ik hem trouw naar een soort opslagruimte naast de live-room van zijn studio. OMG! Ik sta voor een rek vol Ludwig ‘Black Beauty’ en Sonor snares van allerlei soorten en maten…en natuurlijk allemaal perfect gestemd en maar liefst 23 stuks. Dat Larsen een man vol passie voor muziek is, kun je wel merken aan zijn studio inrichting en natuurlijk de verhalen die hij heel graag met je deelt… Ik krijg nog gauw hele bijzondere tips over drum miking die hij heeft uitgedokterd die ik uiteraard in mijn studio in Arnhem ga uitproberen!

Ok…. Dan wordt het nu tijd om ons af te zonderen en om te kleden voor onze eerste show. We doen nog effe een backing vocal rehearsal in de ‘kleedkamer’ om te checken of we al onze stemmen goed ‘geprogrammeerd’ hebben….. en nu maar wachten op Mauro (Stef’s beveiliger) die ons op komt halen en ons op een prettige manier naar de backstage ruimte gaat loodsen… nog 5 minuten… Blijft stiekem toch altijd spannend!

Naar Blog 4: De aftrap van de tour